Tytuł książki sugeruje jej treść. Autor rozumie ludzkie uczucia, będące wynikiem trudnych sytuacji życiowych, jako stan duszy. Moim zdaniem jest to raczej stan ludzkiego umysłu, który pod wpływem bodźców wywołuje uczucia, a te z kolei skutkują postępowaniem człowieka. Ta wstępna uwaga nie obniża wartości książki, która została wydana w 2015 roku, rok po śmierci autora, a polskie wydanie ukazało się w 2019 r. Te daty wydają mi się ważne dla udowodnienia tezy, że uczucie samotności- tak jaskrawo występujące w bieżącym roku w wyniku pandemii COVID- 19 - zawsze dotykało wielu ludzi, szczególnie w wieku starszym.

Można zaryzykować stwierdzenie, że jest to „podręcznik” dla wdów, wdowców, singli, ludzi po przejściach. Wiele osób mieszkających samotnie bez dobrych sąsiadów, znajomych przyjaciół i kolegów, może utożsamiać się z bohaterami tej książki i stwierdzić, że jest to historia o nich. Również bliskość rodziny czy przyjaciół nie stanowi lekarstwa na samotność i wykluczenie. Ten problem występuje masowo na całym świecie, w którym żyje się i umiera w osamotnieniu i dotyczy ludzi w różnym wieku. Czy są sposoby, aby sobie z tym poradzić ?
Autor ma jeden ciekawy, niecodzienny i bardzo oryginalny pomysł. Owdowiała bohaterka utworu decyduje się zaproponować znajomemu wdowcowi wspólne spędzanie u niej nocy, zaznaczając, że nie chodzi jej o sex. Mężczyzna zgadza się na tę propozycję, wiedząc, że ich wspólne noce będą w środowisku tematem plotek i uszczypliwości. Oboje mają za sobą trudne lata w ich małżeństwach, szczerze opowiadają sobie o tym i nie stanowi to żadnej przeszkody w ich wzajemnych relacjach. Jest jedna trudność, ich dzieci. Ona ma syna, który nie może poradzić sobie ze swoim małżeństwem, jak też z wychowaniem małoletniego synka. Przywiązanie wnuczka do babci i obcego mężczyzny, z którym ona spędza noce, okaże się ważnym momentem w ich dalszych relacjach. On ma córkę, której jedynym zmartwieniem jest, jak mieszkańcy zareagują na postępowanie ojca. Czytelnik ma możliwość oceny obrania drogi dalszego postępowania dwojga bohaterów. Na cokolwiek się zdecydują, to spowodują „ból duszy” swojej lub innych osób. Bohaterowie ważą uczucia, które są w tym momencie ich życia najważniejsze. Czy będą kontynuować niecodzienne spotkania, czy mimo wzajemnej sympatii ulegną presji rodzin i środowiska, dowiemy się czytając tę interesującą książkę.
Kent Haruf zastosował łatwą formę narracji. Jest nią relacja-sprawozdanie z codziennych czynności występujących osób. Nie zajmuje uwagi czytelnika rozważaniami filozoficznymi i psychologicznymi. Kreowane postaci nie kalkulują co się im opłaci, kierują się uczuciami , a to z kolei wywołuje ich pozytywny obraz u czytelnika.
Ekranizacja powieści z Jane Fonda i Robertem Redford em w rolach głównych przybliża czytelnikowi obraz ówczesnych stosunków społecznych.

Edward Dziaduła (DKK Cieszanów)

---

Dodane: 2021-01-05 | edytowane: 2021-03-23

---